Cabaretier Seth Gaaikema is overleden. Dat meldt Omroep Brabant. Gaaikema is 75 jaar geworden.
de cabaratier werd vandaag opgenomen met hartklachten in het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch. Daar overleed hij tamelijk onverwacht. Gaaikema was getrouwd met zijn manager Peter Biemans en woonde in het Brabantse Schijndel.
Gaaikema sloot dit theaterseizoen zijn carrière van 55 jaar af met zijn tournee Wat ik nog graag zou willen. Op 19 januari stond de geboren Groninger in de Stadsschouwburg in Groningen voor het laatst op het toneel.
Frits Spits, radiopresentator De Taalstaat, Radio 1 noemt de cabaretier briljant: 'Seth Gaaikema is van grote betekenis geweest voor de Nederlandse kleinkunst. Hij was de motor achter het lied Nee, We noemen geen namen uit een oudejaarsconference van Wim Kan. Hij maakte ook een briljante vertaling van My Fair Lady, de vertalingen van de liedjes uit deze musical zijn tot het Nederlands erfgoed gaan behoren. Seth Gaaikema was ook een taalkunstenaar. Hij speelde graag met woorden. Sommigen vonden dat vervelend, maar ik had er wel respect voor.'
'De wereld is stapelgek, nou wij nog'
Seth Gaaikema werd geboren op 11 juli 1939 in Uithuizen. Hij studeerde Nederlands en begon daarna met teksten schrijven, onder meer voor komiek Wim Kan. De domineeszoon voerde vanaf 1967 conférences op, maar pas in 1994 kreeg zijn voorstelling 'De wereld is stapelgek, nou wij nog' unaniem lovende kritieken. De pers noemde zijn shows voor deze conférence nogal eens 'zwaar' of 'traag'.
Wel kreeg Gaaikema altijd goede kritieken op de musicalvertalingen die hij maakte van onder meer My Fair Lady, Kiss Me Kate, Oliver, Les Misérables, The Phantom of The Opera en Elisabeth. Zijn eerste vertaling was My Fair Lady (1959). Zelf schreef hij de musicals Swingpop en Publiek.
Kan-kloon
Tijdens zijn studie raakte Gaaikema bevriend met Wim Kan, die later zijn idool en grootste concurrent werd. De twee werkten jarenlang samen, maar hadden volgens Gaaikema een haat-liefde-relatie. In zijn dagboeken noemde Kan zijn studievriend bijvoorbeeld een kloon.
Gaaikema werd er vaak van beschuldigd Kan na te doen, maar hij ontkent dat bewust te hebben gedaan. Volgens hem was het vooral de buitenwereld die hem nog steeds met 'de meester' confronteerde. In een interview in 1994 zei hij nog maar weinig aan Kan te denken.
In april 2001 kreeg Gaaikema de Musical Oeuvre Award. In de eerste helft van 1987 trad Gaaikema niet op. In die periode gaf hij werkcolleges over kleinkunst aan de universiteit van Groningen, waar hij ooit Nederlands studeerde. Hij maakte ook een proefschrift over kleinkunstteksten. Gaaikema kwam in zijn oudejaarsconférence van 1988 openlijk uit voor zijn homoseksualiteit.